[RB@Blog_Title]

نکاتی  از حقوق مدنی

✅نکته۱: هبه عقدی است جایز، غیراذنی، مجانی، مسامحه ای تملیکی و عینی (قبض شرط صحت عقد هبه می‌باشد).

✅نکته۲: در هبه به محجور (صغیر، مجنون و سفیه) قبض با ولی است.

✅نکته۳: اگر قبض پیش از هبه باشد، نیاز به قبض جدید نیست واهب اذن را به طور ضمنی به متهب داده است.

✅نکته۴: هرگاه مال غیر منقول ( در منقول راه ندارد) قابل تقسیم (حتماً باید قابلیت تقسیم داشته باشند) بین دو نفر مشترک باشد (دو نفر نه بیشتر) و یکی از دو شریک حصه‌ی خود را به قصد بیع (فقط قصد بیع) به شخص ثالثی منتقل کند، شریک دیگر حق دارد قیمتی را که مشتری داده است به او بدهد و حصه‌ی مبیعه را تملک کند. صاحب این حق را شفیع و حق مزبور را حق شفعه گویند.

✅نکته۵: اخذ به شفعه عمل حقوقی است زیرا ارادی می‌باشد و با تملک سهم فروخته شده در برابر تسلیم ثمن انجام می‌شود و ماهیت حقوقی آن ایقاع است.

✅نکته۶: شرط محدود بودن شریکان (دو نفر باشند) مربوط به مرحله‌ی ایجاد حق است نه اجرای آن. بنابراین پس از آن که شریک فوت شود و وراث متعدد باشند، باز هم شفعه باقی است و به ورثه منتقل می‌شود.

✅نکته۷: اقاله‌ی بیع پس از اخذ به شفعه، در حق شفیع اثر ندارد زیرا پس از اجرای حق و تملک مبیع، شریک و خریدار نمی توانند به تراضی حقی را که به دارایی شفیع پیوسته است از او بگیرند.

✅نکته۸: حق شفعه، فوری است. مقصود ازفوریت مفهوم عرفی آن است و از زمانی آغازمی شود که شفیع از وقوع معامله آگاه شده باشد.

✅نکته۹: تبعض در اجرای حق شفعه ممنوع است. در واقع تملّک مبیع در مقابل دادن ثمن به خریدار است. پس به حکم قاعده، شفیع باید بی درنگ ثمن را پس از آگاهی بپردازد و در این اقدام تبعض روا نیست.

✅نکته۱۰: اگر حصه‌ی یکی از دو شریک وقف باشد، متولی یا موقوف علیهم حق شفعه ندارند.

نکاتی حقوقی در تنظیم اسناد تجاری و ثبت معاملات

 تجارت و معامله کردن دارای نکاتی است که لازم است هر فردی قبل از انجام تجارت و معامله به آن ها توجه کند.
تنظیم اسناد تجاری و ثبت معاملات شامل نکاتی بوده که لازم است هر فردی قبل از معامله و تجارت نسبت به آن آگاهی داشته باشد.
 
این نکات برگرفته شده از بزرگترین آیه قرآن کریم یعنی آیه 282 سوره بقره است که شامل موضوعاتی مثل تنظیم اسناد تجارتی هستند که به شرح ذیل بیان می‌شود:
برای حفظ اعتماد و خوش‏بینی به همدیگر، آرامش روحی طرفین و جلوگیری از فراموشی، انکار و سوءظن، باید بدهی‏ها نوشته شود. مبلغ قرارداد مهم نیست، حفظ اطمینان و حق‌الناس مهم است. تأکید اسلام بر نوشتن در زمان جاهلیت بوده است که در کل مکه هیچ بی‌سوادی نبوده است و در کل جزیره العرب هم 17 نفر باسواد بوده‌اند.

مصادیق آرا قطعی در آیین دادرسی کیفری

 اصولا آرائی که از دادگاه های بدوی صادر می شوند از دیدگاه قانونگذار با ٢ وضعیت مواجه هستند ، در فرض اول غیر قابل اعتراض و قطعی محسوب شده و در فرض دوم که جنبه غالب نیز دارد ،غیر قطعی و قابل اعتراض هستند . در خصوص پذیرش حق اعتراض در وجه بین المللی بند ٥ ماده ١٤ میثاق بین المللی حقوق مدنی وسیاسی مصوب ١٦ دسامبر ١٩٦٦ (مطابق ٢٥/٩/١٣٤٥ هجری شمسی) مجمع عمومی سازمان ملل متحد مقرر میدارد : هرکس مرتکب  جرمی اعلام شود ، حق دارد که اعلام مجرمیت ومحکومیت او به وسیله یک دادگاه عالی طبق قانون مورد رسیدگی واقع شود.

انواع اسنادی که در ارتباط با حق انتفاع تنظیم می‌شود

اسنادی که در ارتباط با حق انتفاع ممکن است در دفاتر اسناد رسمی تنظیم و ثبت شود از این قبیل می‌باشند:

الف _ عمری که به موجب آن مالک حق انتفاع از مال خود را برای شخصی به مدت عمر خود یا عمر منتفع یا عمر شخص ثالثی برقرار می‌کند. در عمری به اعتبار اینکه حق انتفاع به عمر چه کسی برقرار می‌شود، سه نوع سند تنظیم می‌گردد.

ب _ رقبی که به موجب آن مالک حق انتفاع را برای مدت معینی برقرار می‌کند.

ضمان درک

درک به معنی جبران کردن و در معنی دیگر فساد و ظلمت به کار می رود.
خود عقد بیع، بایع را ضامن درک مبیع و مشتری را ضامن درک ثمن قرار می دهد. ضمان درک ثمن و مبیع ناشی از عقد بیع است. ضمان معاوضی است چون عقد بیع یک عقد معاوضی است.
 ضمان درک ویژه بیع هم نیست ویژه هر عقد معاوضی هم است. در هر عقد معاوضی طرفین معاوضه ضامن درک مالی هستند که به دیگری می دهند.

بنابراین نکات مهم این است:
1) ضمان درک ناشی از خود عقد و معاوضه است و کسی دراینجا ضامن نمی شود.
2) ضمان درک ویژه بیع هم نیست و در هر عقد معاوضی جریان دارد.
3) منحصر در بحث استحقاق هم نیست.
4) با ضمان عهده فرق می کند.

بعضی فقها می گویند ضمان درک را نمی توان اسقاط کرد.
درک در ضمان درک مبیع به معنای فساد و ظلمت است.
ضمان درک ثمن: مسئولیت مشتری از خسارات ناشی از درک ثمن به بایع. (ماده 362ق.م)
ضمان درک مبیع: مسئولیت بایع از خسارات ناشی از درک مبیع به مشتری.
بایع ضامن درک مبیع: متعهد است ناشی از خسارات درک مبیع.
ضمان دراینجا به معنی تعهد و مسئولیت است.
یعنی بایع تعهد دارد در برابر هر مشکلی که در مبیع وجود دارد ضامن شود. مثلا بایع خانه را به من فروخته است، بعدا معلوم می شود که این خانه متعلق به دیگری است دراینجا بایع ضامن است.


خسارات وارده مشتری از ناحیه درک مبیع:
1) ثمن
2) اجرت منافع مستوفات
3) اجرت منافع غیرمستوفات
4) هزینه ها
در ضمان درک مبیع فقها می گویند که مشتری حق دارد تمام ثمن را از بایع بگیرد. در مورد اجرت منافع غیرمستوفات و هزینه ها شرط دارد، اگر مشتری نمی دانست که فضولی نیست و مالک نیست(جهل مشتری به فضولی) اما در صورتی که می دانست بر اساس قاعده اقدام هیچ دو مورد بالا را نمی تواند بگیرد.
مورد سوم و چهارم در فقه غرامت نامیده می شود. غرامت ضرری است که بدون هیچ امکان مقابلی (نفعی، سودی) بر انسان وارد می شود. یکی از مصادیق غرامت تاوان است. پس در حقیقت بایع ضامن خسارات و غرامت هایی است که از ناحیه درک مبیع به مشتری وارد شده است. بایع متعهد است تمام خسارات ناشی از مشکل دار بودن مبیع را به مشتری پرداخت کند.
مشتری ضامن درک ثمن است و بایع ضامن درک مبیع است.
در برابر مالک خریدار(مشتری) هیچ حقی ندارد. مشتری حق دارد خسارات وارده را از بایع بگیرد و بایع متعهد است که این خسارات را بپردازد.