[RB@Blog_Title]

گونه‌های ادله در امور حقوقی

به موجب قانون مدنے، ادلہ اثبات دعوے در امور حقوقے عبارتند از:

1.اقرار
اقرار اخبار به حقے است براے غیر، بر ضرر خود.در فرهنگ عمید آمده است ڪه اعتراف ڪردن به امرے به سود دیگرے و به زیان خود. اقرار به هر لفظے ممڪن است به شرط آنڪہ اقرار ڪننده بالغ عاقل قاصد ومختار باشد.

2.سند
مدرڪ یا سند عبارت است از اطلاعات ثبت شده، اعم از نوشتارے، دیدارے، شنیدارے ڪه به وسیلہ اشخاص حقیقےیا  حقوقے  ایجاد شده و داراے ارزش نگهدارے باشد. بنا به تعریف قانون مدنے ماده ۱۲۸۴: نوشته‌اے است ڪه در مقام دعوے و دفاع قابل استناد باشد. هر سندے نوشتہ‌ است، اما هر نوشته‌اے سند نیست؛ همچنانڪه ماده ۱۲۸۵ قانون مدنے، شهادت نامہ را سند ندانسته‌ است. نوشته‌اے ڪه قابل استناد باشد، مهر و امضاے قاضے و حڪم و فرمان پادشاهے و چڪ و دست نوشتہ و مڪتوبے ڪه بدان اختیار شغل و مُلڪی را به ڪسی بدهند.

شهادت دروغ
شهادت علیه کسی(علیه متهم یا یکی از اصحاب دعوا)، یکی از دلایلی است که قضات می‌توانند در صدور حکم خود به آن استناد کنند؛ بنابراین شاهدان می‌توانند با حضور یا عدم حضور خود در روشن شدن واقعیت بسیارموثر باشند.

جرم شهادت کذب در صورتی مستوجب مجازات است که ادای شهادت در دادگاه و نزد مقامات رسمی صورت گرفته باشد.
در صورتی که شهادت کذب در دادگاه صالح به موجب حکم قطعی به اثبات برسد در این صورت چنین موضوعی" شهادت دروغ " موجب بطلان حکم است و هر حکمی که بر این اساس صادر شود بلااثر می‌شود و این در حالی است که در امور کیفری یکی از جهات درخواست تجدید نظر دروغ بودن شهادت شهود است.

نکته:
این جرم از جمله جرائم مطلق و عمدی است. بنابراین نمی‌توان کسی را که سهواً و به اشتباه مبادرت به بیان کذبیات آن هم در قالب شهادت کرده است، مشمول این ماده بدانیم.